Šta je Burkittov limfom ? Burkittov limfom je retka i agresivna forma ne-Hočkinovog limfoma. Ne-Hočkinov (Ne-Hodgkinov) limfom je tip karcinoma limfog sistema. Limfni sistem služi za odbranu organizma od infekcija. Burkitov limfom je najčešći kod dece a javlja se zbog Epštajn-Barovog virusa i hronične malarije. Ipak, Burkitov (Burkittov) limfom se može javiti i kod odraslih ljudi. Najčešće su pogođeni ljudi koji imaju oslabljen imuni sistem. Simptomi Burkitovog limfoma Burkitov limfom izaziva temperaturu, noćno znojenje i naglo mršavljenje. Ostali simptomi variraju u zavisnosti od tipa limfoma. Sporadični Burkitov limofm Simptomi sporadičnog Burkitovog limfoma uključuju:

• Oticanje stomaka
• Iskrivljenost kostiju na licu
• Noćna znojenja
• Poremećaj u radu creva
• Uvećanu štitnu žlezdu
• Uvećane krajnike

Endemski Burkitov limfom Simptomi endemskog Burkitovog limfoma uključuju oticanje i krivljenje kostiju na licu i ubrzano oticanje limfnih čvorova. Uvećani limfni čvorovi nisu osetljivi na dodir. Ovi tumori izuzetno brzo rastu, ponekad i do 100% od prvobitne veličine u roku od 18 sati. Limfom izazvan HIV virusom Simptomi ovog limfoma su slični kao kod sporadičnog tipa. Uzroci – šta izazva Burkitov limfom? Tačan uzrok Burkitovog limfoma nije poznat. Faktori rizika variraju u zavisnosti od geografskog položaja. Burkitov limfom je najčešći karcinom kod dece u delovima sveta gde vlada malarija (posebno u Africi). Na drugim mestima, najveći faktori rizika su HIV i AIDS. Burkitov limfom – tipovi Postoji tri tipa Burkitovog limfoma – sporadični, endemični i izazvan imunodeficijencijom. Ovi tipovi limfoma se razlikuju u zavisnosti od geografske lokacije, ali i od delova tela gde se limfom javio. Sporadični Burkitov limfom Sporadični Burkitov limfom se javlja van Afrike, ali je relativno redak u ostalim delovima sveta. Ponekad je povezan sa Epštajn-Barovim virusom. Obično se javlja u donjem abdomenu, na mestu gde se završava tanko i počinje debelo crevo. Endemski Burkitov limfom Ovaj tip Burkitovog limfoma se najčešće javlja u Africi, u blizini Ekvatora, gde su faktori rizika hronična malarija i Epštajn-Barov virus. Najčešće pogađa kosti lica, ali i tanko crevo, bubrege, jajnike i dojke. Burkitov limfom izazvan imunodeficijencijom Ovaj tip Burkitovog limfoma se smatra povezanim sa korišćenjem imunosupresanata, obično lekova koji se koriste da se spreči odbacivanje organa nakon transplantacije, kao i za lečenje HIV virusa i AIDS-a.

Faktori rizika

Burkitov limfom se najčešće javlja kod dece i kod odraslih je izuzetno redak. Bolest češće pogađa osobe muškog pola, kao i ljude koji imaju oslabljen imuni sistem (npr. osobe obolele od HIV virusa). Sporadični i endemski tip ovog limfoma se često smatra posledicom Epštajn-Barovog virusa. I virusne infekcije koje prenose insekti često podstiču rast tumora i smatraju se faktorima rizika.

Dijagnoza

Dijagnoza Burkitovog limfoma počinje sa proučavanjem lične anamneze i fizičkim pregledom. Biopsija tumora potvrđuje dijagnozu. Najčešće su pogođeni koštana srž i centralni nervni sistem. Najčešće se testiraju koštana srž i likvor kako bi se utvrdilo koliko se karcinom raširio. Stadijum bolesti se određuje u zavisnosti od toga koliko je limfnih čvorova i organa zahvaćeno. Ako je limfom zahvatio koštanu srž ili centralni nervni sistem, smatra se da je bolest u terminalnoj fazi. Kompjuterskom tomografijom i magnetnom rezonancom se utvrđuje koje organe i limfne čvorove je karcinom napao.

Burkinov limfom – lečenje

Burkinov limfom se najčešće leči hemioterapijom i citostaticima. Agensi koji se najčešće koriste u ovoj terapiji su citarabin, ciklofosfamid, doksorubicin, vinkristin, metotreksat i etopozid. U kombinaciji sa hemioterapijom se može koristiti i tretman monoklonalnim antitelima, kao i terapija zračenjem. Citostatici se ubrizgavaju direktno u likvor kako bi se sprečilo širenje karcinoma na centralni nervni sistem. Ovakav tretman se naziva i intratekalni. Pacijenti koji se podvrgnu intenzivnoj hemioterapiji imaju mnogo bolju prognozu. U zemljama sa ograničenim resursima, tretman je obično manje agresivan i manje uspešan. Deca obično imaju mnogo bolju prognozu nego odraslih. Opstruktivni poremećaj creva zahteva hirurško lečenje.

Dugoročna prognoza

Prognoza zavisi od stadijuma bolesti. Prognoza je obično najlošija kod ljudi starijih od 40 godina, ali se i tretman uspešno unapređuje i postižu se sve bolji rezultati. Prognoza je prilično loša i kod ljudi koji imaju HIV ili AIDS. Prognoza je znatno bolja kod pacijenata kod kojih karcinom nije metastazirao.